In het jaar 1515 heeft een molenaar zelfmoord gepleegd door in de kolk van de watermolen te springen.
De reden dat hij zelf zijn leven ontnam was dat de boeren in de gaten kregen,dat hij naast de twee scheppen maalloon ook nog meerdere scheppen voor zich zelf eruit nam.
Hij had zo’n spijt van zijn daden, dat hij zich het leven ontnam.
Hierdoor heeft zijn geest nooit rust heeft kunnen vinden en volgens de legende komt de geest eens in de honderd jaar daarom weer tevoorschijn.
Door een trouwreportage bij de Watermolen in 2015 ongeveer 500 jaar later, blijkt dat de geest van de Watermolen nog steeds aanwezig is.
Staat er nu een vreemde gedaante op de foto’s of zijn ze overbelicht?
Dit is een reden voor Truus en haar moeder, uitbaters van het naastgelegen café,om op onderzoek uit te gaan en te bewijzen dat het spook nog bestaat.
Deze spokenjacht blijft natuurlijk niet lang onopgemerkt.
Toeristen en pers willen hier natuurlijk meer van weten,wat weer zorgt voor een welkome bijkomstigheid,een drukte van jewelste bij de watermolen en het naast gelegen café.
Elke maar iets vreemde gebeurtenis wordt aangegrepen als een teken van het spook.
Er wordt zelfs ’s nachts gebivakkeerd bij de watermolen om het spook te spotten wat weer zorgt voor hilarische taferelen.
De meningen lopen echter sterk uiteen over het spook,want waar blijft het spook waar ze het steeds over hebben?
Niemand heeft hem nog werkelijk ooit gezien.
Bestaat het spook werkelijk of is het alleen maar een publiciteitsstunt om klanten te trekken?
Een blijspel in drie bedrijven wat zich afspeelt rond de watermolen en het café en wat vol zit met hilarische taferelen.